Lato się kończy, a wiele kolorowych roślin przekwita. Na szczęście jesień też potrafi urzekać nas swymi barwami. Oprócz żółtych i czerwonych liści na drzewach, z jesiennymi miesiącami kojarzą się nam również wrzosy. Te wdzięczne krzewinki, naśladujące ukwiecone polany, stanowią swoistą ozdobę ogrodu.
Choć większości osób wrzos kojarzy się z odcieniem fioletu, okazuje się, że występuje on także w innych kolorach. Przykładowo, wrzos Jana to roślina kwitnąca na kolor ciemnoróżowy, przechodzący niekiedy w czerwień. Spotyka się też odmiany o kwiatach białych lub jasnoróżowych. Planując posadzenie wrzosów, warto zastanowić się, jakie barwy wybrać i jak je poukładać. Mieszanka kilku odmian, tworząca barwny kobierzec w ogrodzie, zaprezentuje się niezwykle efektownie. Oczywiście można zdecydować się na jeden kolor. Trzeba przy tym pamiętać, że po przekwitnięciu same liście wrzosów mogą stworzyć niesamowitą feerię barw. Nie są one wyłącznie zielone – spotyka się odmiany o liściach w różnych odcieniach żółci czy szarości, a nawet soczystej pomarańczy!
Chcąc stworzyć w przydomowym ogrodzie imitację naturalnego wrzosowiska, warto przemyśleć miejsce na nie przeznaczone i dobrze przygotować glebę. Dla wrzosów sprawdzi się:
stanowisko dobrze nasłonecznione, ale jednocześnie osłonięte od mocnego wiatru
gleba o odczynie kwaśnym (mniej niż pH = 5)
miejsce oddalone od drzew liściastych
szeroka przestrzeń, w której będą mogły rozrastać się, tworząc barwny dywan
specjalnie przygotowane podłoże, pozbawione wilgotnej i zbitej gliny
Jeśli ziemia w ogrodzie jest często zbita, w miejscu, przeznaczonym pod wrzosy powinno się ją zmodyfikować. Dodanie kwaśnego torfu i kory kompostowanej poprawi warunki glebowe i zapewni optymalną kwasowość. W sklepach ogrodniczych można zakupić specjalne mieszanki – wilgotne podłoża dla wrzosów, wzbogacone dodatkowo w odpowiedni nawóz.
Wrzosy nie lubią nadmiaru wilgoci. Zbyt częste podlewanie może doprowadzić do gnicia systemu korzeniowego, a także do rozwoju chorób, m.in. szarej pleśni. Lepiej zatem podlewać je rzadziej, ale większą ilością wody, kontrolując przy tym wilgotność i pH podłoża. Warto uważać, aby nie moczyć liści i kwiatów. Zimą należy przykryć glebę wokół nich materiałem, który z jednej strony zapobiegnie nadmiernemu odparowywaniu wody z gleby, a z drugiej – będzie na tyle przepuszczalny, by nie doprowadzić do gnicia korzeni. Nie może to być więc gruba folia, słoma ani warstwa liści. Zamiast tego lepiej zastosować gałęzie roślin iglastych lub przepuszczalną włókninę, ewentualnie siatkę z juty.
Osoby, które nie mają ogrodu, a chciałyby podziwiać te krzewinki w bliskim otoczeniu, powinny rozważyć posadzenie ich w donicach. Skrzynki z wrzosami idealnie zastąpią doniczki z letnimi kwiatami, ozdabiając balkon czy taras. Tutaj również warto pamiętać o zastosowaniu właściwego podłoża i regularnym kontrolowaniu jego wilgotności. Taka mała, domowa hodowla nie zastąpi wprawdzie okazałego wrzosowiska, ale może stać się jego namiastką i zachęcić do wycieczki za miasto. Może są w okolicy pola, na których wrzosy rosną naturalnie, bez ingerencji człowieka? Takie miejsca to wspaniała inspiracja dla malarzy i fotografów.
Wiosną warto podciąć pędy, dzięki czemu poszczególne krzewinki będą gęstsze i bujniejsze. Raz w roku powinno się zastosować specjalny nawóz, który dodatkowo uodporni wrzosy na popularne choroby. Można go zakupić zarówno w postaci sypkiej, jak i płynnej. Nawóz należy rozpuścić w podanej przez producenta ilości wody i takim roztworem podlewać rośliny. Dodatkowo można rozważyć posadzenie w towarzystwie wrzosów innych roślin, lubiących kwaśną glebę. Mogą to być wybrane iglaki czy jadalna borówka. Stanowisko wrzosów powinno się wyodrębnić niewielkim murkiem, oddzielając je od gatunków o innych wymaganiach glebowych. Wszystkie te zabiegi sprawią, że jesienią będzie można cieszyć oczy bujnymi, kolorowymi krzewinkami. Warto spróbować!
